So ä Kapp!

Mannheim. Heer!“, sagdä Häbädd wia middäm Affezøø in die Wärdschaffd noigerännt kummt, „Männa, habda schunn kehrt...“ Weida kummda awwa nädd, weil de Wänna hinna de Theek äm schunn glei de Wind aus dä Seggl nimmt: „De Begga Kapp macht zu. Ja, Häbädd, ma hawwäs a schunn kehrt.“ Faduzzt gugg da do, de Häbädd: „Ihr braucht nädd bleed babblä, ihr missdä mol niwwa fahrä, nooch Edingä! Was glaabtda, wass do loos iss? Die Leit heilä uff de Schdroos! Dess gudä Brot!“ „Wer iss dess? Vunn wämm rädd ihr?“, frøøgt de Schorsch, unsann Pelza vunn driwwä, der als hinnä im Eck hoggä duud. „A vumm Begga Kapp vun Edingä, de „Artisøn Boulønschee“, de „Brot-Revoluzza“, de „Gourmee-Begga“ vunn de Kurpalz, faschdeehsch?“ So kreischä ma reihum änzel uff.

„Ha, dess iss doch allahønd, dass der grad so uffhehrt, odda nädd?“, føngt de Häbädd widda vunn vonnä ø. Isch saach: „A de wärd soi Alda hawwä“, unn de Wänna glei druff: „Ärschdäns dess unn zwedänns finda schoint’s a kää Leit mehr“. De Häbädd iss widda nädd oizuføngä: „Ah, ihr rädd – unn unsa Oma, hä?“ Sie deed, die Oma, mähnt dä Häbädd, bloß vumm Kapp dess Sach essä, unn hedd jetz iwwa Johrä die gønz Bagaasch schigganiert, wer, wønn, vunn wo welschi Brot-Sort heerbringt: „Unn wehä, wønn nädd! Wass isch odda die Fraa odda unsa Klääni do schunn Schløngä gschtonnä hawwä, dess geht uff kä Kuhhaut“, fazehlt de Häbädd. „Jetz machda zu. Dass ma awwa unsa Oma vahungärä wärd, dess intressiert dänn Kapp, die Kapp, nädd!“ Isch wärr gønz ruhisch unn sag: „Häbädd, sei ma nädd bees, awwa, wie soll isch sage, äh, also, isch mähn, also du weeschd schunn, dass isch doi Schwiegamudda känn, gell? Die Fraa hodd zwee Zentna – unn Zugga hoddsä a.

Die deed, nämmas nädd iwwl, gscheida wass ønnares essä als „Pä Marly“, „Bagett Marius“ „Kurpalzjäga“ unn „Mihläbrot“. „Waschoints heerd der – wie heeßda? – Kapp bloß uff, um die gud Fra zu räddä!“, frotzelt de Schorsch. „Wissda wass, ihr känn misch gradä mol hinnärum hewä“, sachd dä oigschnapp dä Häbädd im Nausrännä. „Heer, mir hawwä doch in Mønnem a so ä gudi Brot-Buttik, Häbädd, geh doch vor zum Tans“, ruffd dä Wänna äm Häbädd nooch. „Der machd awwa ärsch um Zwölfe uff“, sag isch. Do missä ma allä drei lachä, sinn mir froh, dass uns dämm Grimminger soi Brot noch løngt!“

Kontakt: kall@mamo.de