Dess iss känn Hund!

Mannheim. Neilisch bin isch widda uff de Hund kummä, also isch habbn widda iwwas Wochäend hiekockt kriggd, de Hugo, weil se mol widda uff großa Fahrt warä, moi Leit, unnän dodäbei nädd hawwä brauchä kännä. Ma därfs jo nädd zu laut sagä, awwa ehrlisch gsacht, binn isch froh, wønnsän ma bringä, dänn Hund. Mir zwee faschdehä unns nämlisch subba. Mit dämm Hugo faschdeh isch misch bessa wie middä Margot, awwa dess iss widda ä ønnari Gschischt …

De Hugo iss nämlisch än goldischä Zwärgrauhoordaggl (unn die Margot bloß ä bleedi Kuh, awwa lossä ma dess). So än Daggl, der heert uffs Word! Rufschdä „Kumm heer, odda nädd?“ Dønn kummtda heer – odda nädd. Do sinn mir kwasi gønz ähnlisch schtrukkduriert, de Kall unn de Hugo. Dess iss doch ä Basis!

Isch laaf also midd dämm Tierlä dursch de Unnarä Luisepark, schää ønn de Loin hawwischän khappt, do kreischd misch vunn hinnä so än Olwadolwa vumm Rad runna ø: „Nämmesä mol ihrn Keeda beiseit!“ Unn schiebt – wie a ma inn die uffgerissänä Aage guckt – klälaut hinnaher: „Tschuldischung, Hund mähn isch!“ Do wars awwa schunn zu schpeed fä dänn Wischdl uffm Rad. „Wie kummän Sie ma vor! Mir fabbiddä uns sowass! Dess iss känn Keeda unn a känn Hund – unn fä Sie schunn ganädd. Fä Sie iss dess immanoch Hugo Hasso Harald vumm Hoinämønnshof im Hotzäwald, iss dess kla?“, kreisch isch: „Der hodd än Schdømmbøøm zurigg biss zu Kall dämm Großä! Unn nädd blooß bis zum Boxaudoschtønd uffäm Därgema Worschdmark 1970 – wie Sie!“ Dønn wara førd, der Käll unn hodd middäm Kopp gewaggld wie än Waggldaggl uff de Hutablaag. Hinnaher hawwisch ma iwwalegt, dass ischäm jo a äfach hedd sagä känna, dassa do ganädd middäm Rad hedd fahre därfä. Unn dessdewegä wedda Mänsch noch Tier øschnauzä braucht. Awwa moi Daggelä hodd so schdolz middäm Schwänzl geweedlt unn middä krummä Bälinn gewackld, dass isch dess Gfihl khappt habb, s’waräm Räschd, dass isch mol grundsetzlisch worrä bin. Dønn simma gemiedlisch hääm, awwa nädd øhnä beim Metzga Beierlä vorbeizulaafä, umäm Hugo ä Kneschelä zu besorgä, dess hodda sisch fadient, der Held vumm Hotzäwald! – Unn de Margot ihrn dabbischä Debbisch a!