Gessä wärd dehääm!

Middäm essä iss ma jo als kømisch, gell. Än Froind vunn mir, de Bartmønns Ginda, der kønn beischpielsweis kä Woihnachdsgudsl vunn ønarrä Leit essä – a wønnsä noch so sauwa sinn, die Leit, also unn die Gudsl nadierlisch a. Awwa nix drinn, „Mir schpärds de Hals“, sagt da. Moin Ungl Seppl hodd viel unn alles gessä, awwa im Lokal kä uffgschniddänes Brot – a nädd wønnses beschdä unn frischäsdä Odewella Bauärnbrot war, dess vor soina Aagä uffgschniddä worrä iss, nix drin. „Misch schiddelts“, hodda gsacht unn die Schuldärn hochgezogä. Zum Høndkees odda zu de Pelza Lewwaworschd hodd die Dondä bei Ausflieg immas Brot vunn dehäm midd gebrochd unn in de Høndtasch ins Lokal gschmugglt. Ma wolld jo do nädd driwwa räddä, weil ma sich fär die Färz jo a gschähmt hodd. Viele hawwä so Maroddä, midd schneegisch hodd dess nix zu duä. Jedäm Tierschä soi Plesierschä, jeda Narr schpinnt ewä ønarsch. Dess gilt a fä moin Pflege- , Aushilfs- und Lieblingshund, de Hugo. Ihr känndänn schunn, dänn Daggl.

Alle zwee frässä mir uff de Schdroos nix vunn wildfrämdä Leit, also irgändwelschä uraldä, drei Johr in Møndldaschä rumgetragänä „Leggalies“. Bei uns wärd dehääm gessä unnd färdisch. „Därf ischäm wass gewwä?“ – „Nää!“, will isch do schunn kreischä, awwa die Leit mähnäs jo gut unn ma will jo a nädd ufroindlisch odda uheeflisch soi. Also sag isch: „Wønnas nimmd!“ Machda awwa nädd. Schtattdessän schnubbarda ämol luschdloos unn dreht poinlisch beriehrt de Kopp weg. Wønnsä løng gänug uffän oibabblä, nämmdas midd løngä Zäh unn legds uff de Boddä unn drehtän dønn ärschd weg. Der will hald a nädd uuheeflisch soi, der Daggl. De vorwurfsvollä Blick krigg dønn isch, als wollda sagä: „Du bringsch misch in Siduazionä! Musch misch jedäsmol widda vorfihrä? Du weesch doch, dass isch dännä ihr ollä Kamellä paduu nädd vabutzä kønn! Frässes doch grad selwa, wønn nädd Nää sagä kønnsch! Wadd narrä, s’neggschdä mol zwing isch mass nunna – unn schpuckdass grad dähäm uff doin Persa-Debbisch, do hodd die lieb Seel dønn hoffändlisch Ruh! Unn weh isch krigg dønn gscholdä!“ Uff beleidischt machda dønn biss ma dehääm sinn. So än Hund, isch saags Eisch, iss a hald a blooß än Mänsch.

Kontakt: kall@mamo.de