Lossma moin aldä Mulli!

So ä neiäs Johr føngt ma jo s’beschdä mit Ausmischdä ø, odda nädd? Wegg midd dämm aldä Zeisch, Platz schaffä fä Neiäs, die Zukunft, fä alldess, wass do uff uns zukummt – unn dess iss oinischäs. „Do føngsch øm gscheidschdä mol in doim Kleedaschrønk ø!“, hodd’s kheeßä, wie isch misch im Kella uff Kischdä unn Keschdä hab schdärzä wollä. Alla gut, de Schrønk hedds a wirklisch needisch. Ä paar Høndgriff fallä ääm leischd: Iss eh zu klää wørrä dess Ding – allahønd wie die Klamoddä im Schrønk schrumpfä! Dess macht schoint’s die troggä Heizungsluft. Bei ønnarä Schdiggä dängsch: „Dess hawwischma soinazeit uffschwetzä lossä, so rischdisch gfallä hodd ma dess noch nie“. Schwupps duusch’s in de Altkleedasack. Dønn gibt’s Deilä, do dängsch: „Schää iss – awwa schunn imma uubekwääm , ä ausgschprochini Schdeehoos iss dess – fort dämitt! Hämma, also Hemdä, hämma a, die ma nimmi zugriggd odda sehä kønn – die glei hinnaheer in de großä Beitl. Dønn kummä die Probläämfell: Sachä, die längsch ford kheerä, vunn dännä awwa nädd lossä kønnsch. An de Ärmel abgschdooßä, øm Krage trotz Roinischung ä bissälä schpeggisch, bissl hie, hinnä ä klä Leschl, vonnä ä Fleggl, die Noht ä bissl schepp newä, augeleiert issa a, der Joppä, die Jack, de Møndl. Awwa ford duä? Niemools!

Isch muss lachä – unn ønn die Großmudda dängä. „Gehschd schunn widda mit dämm ollä Ding do naus? Als heddsch nix ønnaräs!“ So hawwäma middarä gscholdä – unn ä warmi Jack nooch de ønna gekaaft odda gschenkt. Hoschsä uff de Gass fawischt, rumms die Geigä, hoddse widda dess aldä Ding økhappt! „Heer ma uff – unn loss ma die Ruh – unn moin aldä Mulli! Der iss mir grad gut, unn mollisch issa a.“ Ä schänes Wort, Mulli, dess nix mit Muli odda Essl zu duä hodd. Isch habs seidäm nie widda kehrt. So, de Kleeda-schronk zu jetz. Jedänfalls: Øn de Gadrobb gønz vornä, hängta widda, moin mollischä Mulli!

Kontakt: kall@mamo.de