Wønn de Schtadt ä Lischd uffgeht...

Unsern Häbädd, s’iss leida wøhr, iss als ä bissl schadäfroh. Wønna in die Wärdschafd noilaaft – unn nädd rännt– unn dodebei nädd schännt, sunnern lacht, weeschd als schunn, dass än ønnarä nix zu lachä hodd...

Dessmol war leida isch de Dabbischä: „Oh Kall, wie? Hawwäsa da ä Lischdl uffgschdeckt, hä?“, mähnt da unn gluckst vor sich hie. „Häbädd“, saag isch, „glaabma, s’iss bessa, wønndä ruhisch bischd!“ Die Schtadt Mønnem, ihr kennts glawä odda nädd, hodd ma nämlisch iwwa Nacht ä Ladärnn mittemøng vors Schlofzimma gschdelld! De Schoiwerfa genau middisch vumm Fenschda, kønnsch do noch? Wie do vor de Hausdier gegrawä worrä iss, hawwischma noch nix gedenkt. Isch mähn, dess kennt ma jo, ärschd graabt die Schtadt uff unn zu, acht Daag schpeeda die MVV, dønn die Telekømiker … Glasfasa, Färnwärm, Gas, Schdarkschdrøm, Abwassa – weeß de Geia. Wunnarsch disch jo awwa a nimmi, iss hald so. Losse grawä, hawwisch gedänkt. Mit irgenänarä Räschnung wärsch dess schunn mitbezahlä. Am neggschdä Middaag, isch wollt misch graad hielegä, bin isch zu Tod verschroggä: Schdeht do än Käll vor moim Schlofzimmafänschda – im ärschde Schtock! Isch machs uff, s’Fänschhda, unn kreisch dänn Kärl, dänn schtädtischä, uff soim Hubschteiga ø: „Wass schaffän Sie do?“ Zeigda uff än Ladännäpfahl: „Nooch wass sieht’s än aus?“ „Nä, nä, ä, ä, dess Ding kännäse glei widda middnämmä!“ Zuckda die Schulda: „Ufftraag vunn de Schtadt!“ „Dess iss mir egal! Fort kummt dess Ding unn zwa soførdd!“ Wie ischs fazehl, lacht de Wänna, unsern Wärd: „Kall, die wolläda häämleischdä!“ Unn de Häbädd uuzt: „Bisch doch sunnsch a imma so hellä!“ Unn de Wänna widda: „Hajoo, Kall, jetz schloofsch sogaa im Schoinwerfalischd, gell?“ „Ihr habd gut lache, unn isch habbs middä im Gsischd, wønn isch im Bett lieg.“ „Lischd aus, Schpott an! Wie sellämols beim Ilija Rischter?“, legt de Wänna nooch. Gønz genau! Middä uff dä Zwölfa – unn Muggä habbisch jetzad a! Jetz kønn isch im Hochsumma luftdischt midd zunäm Fenschda unn verrømmeldä Rolledä schloofä, bloß weil die Schtadt widda irgendänn Färdertopp zur „Schtadtfaschänerung“ uffgedø hodd! Awwa LED uff Altbaufassade sieht aus wie’s Neon-Lischd øn de Deck vumm deitsch-kurdischä Froindschaftsveroin. Schänna wärd do nix! Wass dänken die Brieda sisch? Idee hawwä die! S’war kääm Mensch zu dungl bei unns in de Nochbaschaft. Fünf Meter weiter hängt nämlich ä Ladärn zwischä zwee Heisa.

Awwa isch gebbäne, dännä Birgameeschda vunn Schilda! Dännä mach isch hell! De Wänna, de Häbädd unn isch, mir fahre naus unn schrauwä im Kall-Benz-Schtadion s’Flutlischd ab – unn schdellä vumm Owwabirgameeschda biss zum Sachbearweida jedem äns vors Fenschda. Zähtausend Watt uffs Schlofzimmer – bissänä die Rolledä schmelzä! Leit, isch konn Eisch sagä: Wønn de Schtadt ä Lischd uffgeht, wärds alleweil arg dungl!

mannheimer-morgen.de/kall Kontakt: kall@mamo.de