Rufäm än beschä Wachä!

Moi Schulfroindin Claudia, die hodd jo nooch owwä kheiraat. Also isch mähn nädd gsellschafdlisch odda finønziell, sunnern roin schproochlisch. Än hochdeitsch Sozialisierdä außäm Norddä hodd’s soi missä. Isch glaab irgendwie hømburgisch-ostwestfeelisch sinn däm soi Leit, wass wees dønn isch. Än neddä unn a klørä Käll, derä ihrn Mønn, ehrlisch wohr. Trotzdäm, also isch mähn, mol ehrlisch, schproochlisch nooch owwä heiradä, dess iss jo’s schlimmschdä wass de machä kønnsch. Muschda de gønzä Daag än Knoodä in die Zung machä fä doi Schetzl - unn mindeschdäns fuffzisch Prozänt doina Fawøndschaft faschdeht disch nädd. Musch ä schpitzi Schnut machä fä die øgheiraat Bagaasch, isch glaab als, s’geht los! Awwa ihr wisst jo, wie’s iss, „wo die Liebe hinfällt“... – unn wønn’s jännseits vumm Weißwørschd-Ekwador iss. Kønnsch nix machä. Mønschä gewähnä sisch jo øn unsa Schprooch, finnä Gfallä drø, a wønnsesä selwa nädd babblä kännä odda wollä. Dess is dønn Gligg.

Moina Schulfroindin Claudia ihrn Mønn awwa hodd dänn Fehla gemacht, zu falautbarä, dassa Mønnemarisch „unmöglich“, „grausig“ unn ä „Zumutung“ find. Als wer dess nädd schlimm genug, hodda fallä lossä, dassa sauschwewisches „Schwäbisch gar nicht schlimm“ finnä duud.

Fassungslos warä mer, wie’s die Claudia fazehlt hodd. Schdumm hammase getreescht, mir iss soga Aagewassa uffgschdiggä, so hamma mitgeliddä unna derä schproochlische Demietischung. Dief durschgscnauft hawwisch. „Claudia“, hawwisch gsacht, „wønnada s’neggschdä mol widda so bleed babbelt, bschdellschd doim Mønn än beeschä Wachä! Hoggschän also in ä Taxi, driggschäm Fahra änn Batzä Geld in die Hønd. Unn wønn der Taxler froogd, wo’s hiegehä soll, gugsch doim Mønn nochämol dief in die Aagä unn sagsch laut unn deitlisch: „Hannover odda Stuttgart, dess iss ma grad egal!“

Ihne Ihrn Kall

Kontakt: kall@mamo.de