Mønnem iss wo iwwa’all!

Isch weeß nädd wie’s eisch geht, awwa isch free misch alleweil arg, wønn isch auswärts bin unn jemønd vunn dehääm träff. Also nädd ubedingt jemønd, dänn isch pärsänlisch känn. Allgemoin aus Mønnem odda a de Umgegänd. Also dess geht bei mir ehrlisch gsacht zimmlisch weit, also so weit, wie isch dänn Dialekt noch mit „vunn irgändwo aus unnsara Gegänd“ bezeischnä deed, a wønn do schunn än arg hinnapelzischä odda badischä Oischlag drinn iss. Im hinnarschdä Schpønniä, hawwisch mol kehrt, wie ä Fraa innäm Lokaal iwwa de Disch zu ihrm Mønn iwwa die Bedienung gsacht hodd: „So wie die schafft, meschd isch mol Urlaub machä!“ Do hawwisch lachä missä unn gsacht: Derrä kännäse beim Laafä die Schuh besohlä!“ Unn schunn hawwä ma uns schää unnahaldä unn feschgschdellt, dass ma de gleischä Zøharzt hawwä unn die Vädda in de gleischä Firma gschafft hawwä, dasse awwa jetz in Gärmerschä wøhnä unn so weida. Mønnema findsch halt wo iwwa’all.

Mønschmol geht’s a øhnä viel Wørdä: In New York binn isch mol uff ännara Rollträpp gfahrä, die pletzlisch ä bissl hørdisch øgezogä hodd. Do iss ma aus Iwwaraschung so ä diefäs „Øu!“, rausgerutscht, ihr wissd schunn, so zwischä „O“ unn „A“ unn „U“. Froogt soførd änna hinnama: „Mønnem?“, sag isch „Hajoo! “ Do sinn ma beidä zufriedä unn schtrahländ weidagfahrä. Øhnä ä weidaräs Wørd zu reddä, dess geht a. Wønn ma høimatlischä Kläng heert, iss dess Schänä, dass ma førd iss unn dønn doch a irgendwie dehääm. Hosch die Kwadradä hald imma im Härzä unn im Ohr - unn uff de Zung!

Die Welt iss hald klä, ihr Leit, - unn Mønnem so groß, dess jo dess, gell? Dess mähnt zumindescht

Ihne Ihrn Kall

Kontakt: kall@mamo.de