Wie viel wollänsän?

Schaad, dass ihr die Beggärn Moser nädd gekännt habt. Die Fraa war ä Original unn hodd midd ihrm Bruda zømmä ewisch ä kläni Beggarei in de Neggaschtadt khappt. Do hodds Sachä gewwä, dess kännt ihr eisch heid ganaädd vorschdellä! Än Zwiwwelkuchä, der wa ä Wucht, dønn so ä Roggäbrot, dess in ännarä Doos, also in änna Bleschbix gebackä worrä iss, Roggäpilz, hodd dess kheeße. De Hømma awwa warä dännä ihr sießä Schdiggschä, Schneggänudlä, Hefäschdreisl, Abbldaschä – unn vor alläm: dänischä Plunda, kørz „Dänischä“! Die warä midd alläm: Banøn, Vanill, Nuss ... do wa so vunn alläm ebbes drin in derä høngdgemachdä Fillung. Unn safdisch warä die – ä Gädischt!

Änäsdaags hodd sischs folgändamaaßen zugedraagä: Die Noimännin, än Besää midd Hoor uff de Zäh, gfierschd in de gønz Nochberschaft, schdeht vor ma im Ladä unn bschdelld ä „Dänischi, biddä!“ Die Mosern: „S’duud ma leed, do hawwisch heid käni mehr!“ Die Noimännän debaddiert, nimmt wass Ønnaräs – unn geht die Dier naus. Isch bin drø: „Schad, dassä kä Dänischä hawwä, ha, wass nämmischän dønn schtatt...“ „Wie viel Dänischä wollänsän?“, frogt die Mosern pletzlisch. „A zwee deed isch nämmä, awwa isch dänk Sie hawwä känni mehr?“, saag isch vadutzt. „Fä die Noimännen nädd! Fä Sie schunn. Derä ihr Schwesda hodd im Kirschächor rumvazehlt, moin Zwiwwelkuchä wer nix!“, sachd die Mosern schmallibbisch. „Kønnsch do noch?“ , saag isch. „Ewä. Desdewegä bleibd derä unn ihre gønzä Baggasch s’Maul sauwa vunn moinä Dänischä!“ „Hajoo, do hawwäse schää Räschd, Fra Moser“ , mähn isch feixend. „Die soll selwa baggä!“ Bei derä Vorschellung missä ma allä zwee lachä. „Wissäsä wass, isch nämm vier Dänischä!“ Die Mosern: „Unn wissäsä wass: Die gehn uffs Haus!“

Kontakt: kall@mamo.deø