Nädd, dassda mähnt, gell, isch mach jo viel im Haushald. Weschä, buddzä, uffrømä, kochä, alles kä Probläm. Awwa ä Sach, die liggd ma so ganädd: Bigglä! Zäh mol hawischs gezeigt kriggd, awwa gebrochd hodds nix.
Wie isch soina Zeit dehääm ausgezogä bin, hodd die Mudda gsacht: „Gell, awwa nädd dassde mänsch, ich kumm unn butzda die Wohnung odda du bringsch ma alllewoch die Wesch! Wer drauß iss, iss drauß, moi liewes Kind!“ Sie hodd Wort khaldä. Unn uff Woinachdä unn Gebordsdag zømme hab isch vunn de Eldern donn ä Wäschmaschin griggd.
Ich bin gut klarkumme, biss uff, naja, s’Bigglä. Vunn klä noch groß, teils linksrum, bissl feischd halde, große Däle vorher oirolle.... Alles schä unn gud, isch mach heid noch ausserä viereggische Dischdegg ä Trabeez mit runde Egge. Isch habb ma nadierlisch was oifalle losse. Hämde hab isch am Krage, bissl vønne øn de Bruschd unn øn de Mønschedde soä bissl glatt gemacht, des løngd jo....
„Wie siehsch dønn du aus?“ hodd die Mudda gfroogd, als isch mol im Hämm dortwa unn de Flitzkiddl ausgezoge hab. Schdolz hab isch vunn moim Biggldrigg fazehlt. Ihr Age sinn imma greßa, die Libbe imma schmala worre.
Ins Gsischd hodd ma die Mudda nädd gucke känne, bloss als uffs Hämm. S’hodd gschaffd innare, dess hodd ma gsehe. „So laafsch du rum?“ Hajo, warum nädd, sieht ma jo nädd, wonn isch de Kiddl øhabb. „Wo gehschen du heid noch hie?“ Unn je länga isch uffgezehlt hab, was isch denn Daach alles noch so vorkhappd hab, um so blassa isse worre. Donn hodd se die Aage gschdellt: „Zieh des Hämm aus, soførd! Unn ab negsch Woch bringsch ma die Hämde. Bloß die Hämde, faschdehsch misch!“ Ihr liewe Leit sehd: So ä Mudda is hald a bloß än Mensch.
Alla dønn, Ihne Ihrn Kall
Kontakt: kall@mamo.de
URL dieses Artikels:
https://www.mannheimer-morgen.de/kultur_artikel,-kultur-zieh-dess-haemm-aus-_arid,1599019.html
Links in diesem Artikel:
[1] https://www.mannheimer-morgen.demailto:kall@mamo.de