Alles fä die Schmeddaling!

Neilisch, middä in de Dagesschau, klingelt’s Telläføn. Dess kønn blooß äna soi, dänk isch – unn habb Räschd behaldä: de Häbbädd waas. „Unn Kall, wie geht’as so?“ Weil isch nädd uff de Kopp gfallä bin unn de Häbbädd schunn ä Weil känn, sach isch „Häbädd, was willschn? Wie viel? Saags øm beschdä glei!“ Doruff er: „Ha, jetz sei hald nädd so! Ma wärd doch noch frøgä därffä!“ „,Ma’ schunn, awwa DU nädd, Häbbädd, weil isch doi Hinnagedøngä schunn øm Telläføn regälräschd rieschä kønn.“

De Häbbädd, so hodd sisch ball rausgschdelld, iss jetz bei de Schmeddalingsfroindä – unn wolld ä kläni Schpändä vunn ma hawwä. Die Insekdä, Bienä, Schmeddaling – unn in Folgä nadierlisch a die Vegellin, deedä jo bei unns imma wänischa wärra unn so weida unn soførd. Do hawwese hald a leida Räschd, de Häbbädd unn soi Freundä. Ma mäsdä umdängä, mehr Wiesä unn Blummä breischdä ma, die Schtadt unn mir allä missdä mehr duä. Isch habäm hald dønn wass øn soin Varoin iwwawiesä, ma will jo als nädd so soi.

Dess Geld war gut øgelegt, denk isch allä Daag, wønn isch so dursch Mønnem laaf.

Dämm Häbbädd soin Schmeddalings-Club hodd schoints großä Oifluss – bis in heegschdä Rathauskreisä! Wo iwwa all, uffm Hauptfriedhof, in de Viehofschdrooß odda vunn de Unnamihlauschdrooß biss naus uff de Waldhof lossäsä jetz øm Schdrooßeärønd, øm Røndschdää, zwischä de Trootwapladdä, uff de Vakerhsinslä unn Haldeschdellä hifthoch Wildblume wachsä! Nää, geh førd, dess heeßd nimmi Ukraut! Dess iss urbøni Renadurisierung, iss dess! Øm Änd, isch deeds so mønnschäm Rathaus-Fuchs zutrauä, hodd die Vawaldung dem Hebbäd soim Schmeddalings-Klub noch ä Räschnung „für Anlegen einer die Artenvielfalt fördernden Klimawiese“ gschiggd. – Unn moi Geld iss førd, ach Häbbädd!

mannheimer-morgen.de/kall Kontakt: kall@mamo.de