Isch fahr nooch Lømbaddä!

Mannheim. Zweemol in de Sesøng muss es soi, s’duud ma leed! Do hilft nix, do muss isch naus ins Ried. Wass isch do mach? Do fahr isch naus nooch Lømbaddä zum Eisessä, rischdisch zum Owwafeld hinna de Schul. Kennä se all rädda, wassä wollä, machdma nix. Zu weit weer dess, än Haufä Benzin deeds koschdä, middäm Raad do wissda ma dønn nie, ob des middä Altrhoi-Fehr vunn de Friesäma Insel nooch Søndhoffä niwwa so klappä deed... unn soweida. Bleed Gebbabel, isch bin noch imma hie unn widda zurigg kummä, Ausräddä sinn dess. Däbei: Mir iss jo räschd, wønnse dehääm bleiwä, die Schløng bei Owwafeld iss a so løng genug...

Dassa misch rischdisch vaschteht: Sie sinn ma alle lieb unn räschd, de Wissenbach, s’Cortina, die zwee Fontanellas, de Zeitgeischt uffm Lindähoof odda a s’ Vannini in Wørmms odda in Wøinäm, kommä imma guud hiegehä! S’geht ma bschdimmt nädd drumm, Wärwung zu machä, awwa wie gsacht fer misch, Gschmackssach, klar, iss de Owwafeld s’Nonnplusultra. Do geht ma’s wänischa ums Eis øn sisch, do sollä sich die Foischmegga driwwa änisch wärrä. Mir geht’s äfach dodrumm, mit Gänuss laut unn deitlisch zu sagä:

„Mozart-Bescha – groß, biddä!“ Kännda dess, wønn die Welt als so ä bissl schdehä bleibt, so fär än korzä Moment? Herrlisch iss dess! Dänooch issmas als ä bissl iwwl, wegä dänn Mozartkugglschdiggschä, de Søhnä, Pissdaziä- unn Schokladä-Eis, dämm Mozartkuggl-Likehr, der so schää glänzisch iwwa all dess laaft... Die Sach iss im Gonzä halt doch a schunn ä bissl meschdisch, gell. Awwa dess kehrt so, färdisch. S’gibt’s jo a bloß zwee mol im Johr, nädd wohr... Alla dønn, isch heer jetz uff – und fahr niwwa nooch Lømbaddä!

Kontakt: kall@mamo.de