S‘gibt jo im Kurpelzischä Setz, bei dännä gänau weeschd: Do kummt nix Gudäs hinnaher. In mønschä Haushaldä sinn dess Setz wie: „Isch habb ma iwwalegt ...“ Do weeschd dønn schunn Bscheid: Owacht, s‘kummt änn Ufftrag, also änn Vorschlag, der midd Arweit vabunnä iss. Meischdäns awwa nur fä dännjänischä, der gefroogt wärd. Nie fä diejänisch, die sisch die subba Idee iwwalegt hodd.
Ohnä Ufftrag, awwa als Zømmäfassung vunn neggadivä Øidrigg schteht do bei uns ään Satz in Schtää gemeißlt: „Isch weeßda a nädd.“ Isch bin sischa, dassda dess unna „Ich weiß dir auch nicht“ noch nädd kehrt habbt.
Nooch „Isch weeßda a nädd“ kummt gärn noch de kläänä Bruda, der heeßd „Isch hab als dess Gfihl“ odda die klä Schwessda, die heeßd „Isch mähn als“. De Hømma kummt dønn imma ärschd hinnaher, als diggäs Änd gønz øm Schluss. Do macht sisch dønn die Øhnung, die beesardisch Vamuudung breit. Isch weeßda a nädd, isch mähn als, dass der nix daugt, ... dass die‘s nimmi løng macht, ... dass du zugenummä hoschd. Do weeschd dønn bscheid.
Ihne Ihrn Kall
URL dieses Artikels:
https://www.mannheimer-morgen.de/leben_artikel,-ansichtssache-isch-weessda-a-naedd-_arid,2318561.html
Links in diesem Artikel:
[1] https://www.mannheimer-morgen.de/kall
Mannheimer Morgen Plus-Artikel Mundartglosse Isch weeßda a nädd ...
Heute erforscht unser Dialekt-Kolumnist Kall eine besondere Spachform der Heimat: die „Kurpelza Vamuudung“.