Mannheimer Morgen Plus-Artikel Mundartglosse De Hiob unn die ønna Woch

Isch weeß jo nädd, wie’s eisch geht, awwa isch weeß jo gärn, woriwwa isch rädd. „A, Kall, dess iss doch selbschtvaschtändlisch“, mähnt de Häbbädd ulängschd, wie isch’m in de Beitz vunn møinä Bedängä vazehlt habb. „Ha ja, sag isch zum Häbbädd, dess sollt schunn die Regl soi, awwa vaschtehsch du a imma, wassdä sagsch?“

Isch guck’äm Häbbädd ins Gsischt unn weeß bscheid. Isch erkleer‘sm doruffhie ä bissl gänaua: „Wass isch mähn, iss Folgändäs: S’macht misch wøhnsinnisch, wønn isch Redänsardä nädd vaschdeh, die isch awwa vawendä du, weilsema geläufisch sinn.“ Dä Häbbädd sagt bloß äns: „Hä?“ Wisst ihr, wass isch mähn? Ma sagt doch als wass, wo ma weeß, wass es bedeit, awwa, nädd wo der Ausdruck herkummt, vunn wassa sisch ableidä duud unn waruma zur Redänsart worrä iss, odda nädd?

Bassd uff, isch gebb eisch jetzämol ä Beischpiel: Iss änna nädd gønz hellä, sag isch gärn: „Der iss bleed wie Hiob!“ Isch weeß awwa ehrlisch gsacht nädd, warum de biblischä Hiob bleed gewesä soi soll. Der armä Käll iss vumm Herrgott schwer geprieft worrä, dess iss wohr, awwa dess machtän doch nädd bleed, odda? De Häbbädd zuckt middä Schultärn: „Eigändlisch nädd.“ Odda: Wass hoddn „die ønna Woch“ vabrochä, dass ma se bleed schännt? Hodd än bschdimmdä Zeitraum iwwahaupt intellekduellä Kabazidedä? „A, Kall, du hoschd Ideeä! Kä Øhnung.“ „Siggschdess, Häbädd. Unn du mähnscht, du weescht, wovunn de rädschd!“ Kännd ihr ma sagä, wo die Vagleischä zu de Dummheit herkummä? De Häbbädd, ihr Leit, iss ma do wirklisch kä Hilf ...

Ihne Ihrn Kall

Schreiben Sie mir: kall@mannheimer-morgen.deAlle Artikel vom Kall: mannheimer-morgen.de/kall

Mundartglosse alle Kolumnen von De Kall