O liewe Leit, was binn isch heid kabudd. Die Knochä du ma weh, ich wissd ganädd, wo isch middem uffzehle øfønge solld. Mir, also de Hoiner, de Häbädd, de Fritz unn isch, mir schbiele ä mol die Woch Tännis, ma muss jo was duä fär die Gsundheit, gell. Jetzt sinn ma hald awwa a nimmi die Jingschde. So ä Änzl iss uns middlaweil ehrlisch gsachd zu øschdrängänd, alla hawwä ma uns uff ä Dobbl geoinischt, in der Hoffnung, dass jeda änzelnä vunn uns nädd so viel laafä muss. Ideä muss ma hawwä! Wømma elda wärd, muss ma sisch bloos zu helfä wissä. So ähn Pløn, dess iss ä foini Sach – maischd hodd so än Pløn hald aawa soi Tiggä ...
Wie ald ma sinn, hawwä in volläm Umføng leida nädd uffm Schirm ghappt. Friah war alsämol äna vunn uns in Urlaub, donn hawwä ma uns än Asatzmønn gsucht, odda ewä middä Frauä Gämischdäss Dobbl gschbielt. Middlaweil kummä mir als heckschdäns noch dreimøl im Jøhr zu värt uff de Platz. Dä Änä iss im Krøngähaus, de Näggschdä in Kur. Dønn muss Änna die Änkl hiedä odda uff ä Beerdischung. De Änä hodd Ischias, de Ønna Bøndscheib. Wønnäm Hoiner soi Knie bessa wärd, føngt äm Fritz soin Tännisarm widda ø zu rumorä – kännsch farriggt wärrä!
So viel Leit wie mir in unsarä Dobbl-Grupp breischdä, um die gønze Maleese uffzufønge, die uns befalle, gibds jo in de gønze Kurpalz nädd. Ma hawwe do jetzad so Sistäm entwiggld. Wønn äna nädd kønn, also quasi jedesmol, schbiele ma hald äns gegä zwee, unn wechslä dursch. Isch kønn eisch saagä: Do rännsch dønn wie än Haas unn bisch hinnaher färdisch wie ä Rieb. Die Woch druff bisch dønn nadierlisch in Sachä Tännis nädd oisatzfehisch – s’Kreitz, dä Ischias, die Knie... Ma haldä feschd: So gsund iss der Schbord dønn hald a widda nädd!
Alla dønn
Kontakt: kall@mamo.de
