A die Eldeschde unna uns hawwes løngsam middkriggd: Es gibt kä Tønnschuh meh! Also, die Schuh als solsche schunn, awwa sie heeße nimmeh so. „Sneakers“, also Schnieggass, saache die junge Leit heit, wonnse vunn Schport- odda Tønnschuh rädde. Dess wees ma, wønn ma Kinna, Änggl odda Neffe unn Nischde hodd. Zum Tørnnä odda Schportlä wärrese nadierlisch am wänischde getrage. Sunnern alledaag und zu alläm. Am Liebschde a zum Rock, zum Øzug, zur Kommunion odda zum Vorschdellungsgschpreesch. Do hosch doi liewie Nod, dänne Kinnalin dess auszurädde unnse devunn zu iwwazeige, dass ma doch a mol änn normale Schuh øziehe kännd. Unn am Änd musch die Dinga jo aanoch bezahlä.
Wønna die Bøngadd ämol midd rodä Ohre und fadrehde Aage sehe wolld, hab isch än Tipp: Geht äfach mol midd zum Oikaafe. Jetzat, kørz vor de Woinachdä, habbda beschdimmd Gelegäheit – uff jedem halbwieksische Wunschzeddl schdehä so Schlabbe druff! Donn schdellda Eisch beim Fuddlogga, Schneibs, Rannaspoint odda wie die Gscheffde midd dänne Batschkappefakeiferkerlsche heid so heeße , midde in de Ladä und sagd laud unn deitlisch: „Guten Tach, die Klää brauchd neiä Tønnschuh!“ Do kännda mol sehe, wie die Rotznase im Bode fasingä! Gut, dess kønnsch bloß ämol mache, weilse dännooch niemehr midda in die Schdad gehä. Awwa Geld schparsch – unn Schbass macht’s aa, wønn isch Eisch sag. Alla dønn
AUDIO: Audio: "De Kall mähnt: Dess sinn Tønnschuh!"
Kontakt: kall@mamo.de